Merhabalar İkinci Dünya Savaşı devam ederken, Pensilvanyalı diş hekimi Dr. Iytle Adams’ın aklına (kendince) müthiş bir fikir gelmişti. Seyahatinden döndüğü sırada arabasında Pearl Harbor saldırılarını duyan Adams; New Mexico’daki Carlsbad mağaralarını ziyaret ettiğini anımsadı ve oradaki yarasaları düşündü. Milyonlarca yarasa bir araya getirilip, uçak vasıtası ile Japonların üzerine bırakılırsa, savaşın seyrinin değişebileceğine ikna oldu. Uçaktan düşen yarasalar, her yöne uçmaya başlayacaklardı ve böylece Japon binalarında bulunan bölmelere gireceklerdi. Japon binalarının yapısal olarak yangına dayanıksız olması da bu planı iyice vahşileştirdi. Yarasaların üzerine zaman ayarlı bombalar yerleştirilecekti. Binaların arasına giren yarasaların üstündeki bombalar, yaklaşık on beş dakika içerisinde patlayacaktı. Böylelikle şehrin dört bir yanında devasa yangınlar çıkacaktı. Adams’ın çevresi geniş olduğu için planı uygulamaya koyması zor olmadı. Özellikle Franklin Roosevelt’in eşi Elenaur Roosevelt ile çok yakındı. Roosevelt çifti, başta bu planı mantıksız bulsalar da, denemeye değer olduğunu açıkladılar ve plan fikri, “Ulusal Savunma Araştırmaları Komitesi ve Hava Kuvvetleri” ne gönderildi. Yapılan araştırmalara göre; normal şartlarda bir yarasa, en fazla 20 gr ağırlık taşıyabilmekteydi. Ordunun elindeki en hafif bomba ise 1 kg ağırlığındaydı. Yarasaların bu şartlarda yaşayabileceği de şüpheliydi. Yine de araştırmalar tüm hızıyla devam ediyordu. Derken başka bir proje fikri, Adams’ın projesinin önüne geçmişti. Bu olaya sinirlenen Adams, sert eleştirilerde bulundu. Bunun üzerine hükümet artık Adams’a destek vermeyi kesmişti. Adams, her şeyi kendi cebinden karşılamaya başladı. Hatta bu hırs uğruna evini bile sattı. Hemen işe koyuldu ve yarasa taşımak için kullanılan bir düzenek hazırladı. Totalde her yarasa bombası, 1000 küsür yarasayı ve bir paraşütü uygun koşullarda taşıyabiliyordu. Projede görevli kimyager Louis Feiser ise “napalm” adını verdiği bir yanıcı maddeyi kullanmayı tercih etmişti. Bunu, selüloit bir kaplama ile çerçevelemiş ve ağırlığını 17,5 grama indirmeyi başarmıştı. 3 Mayıs 1943 tarihinde yapılan denemeden sonuç alınamamıştı. 15 Mayıs’ta yapılan ikinci deneme ise başarılı olmuştu. Louis Feiser, altı adet yarasanın üzerine gerçek bomba yerleştirerek gerçek denemeyi yapmak istemişti. Ancak işler planlandığı gibi gitmedi. Zavallı yarasalar kendilerine geldiler ve her yöne uçuşmaya başladılar. Kısa bir süre içerisinde kontrol kulesi alevlendi ve alevler sıçrayarak tüm tesisi etkisi altına aldı. Proje gizli tutulmak zorunda olduğu için itfaiye de içeri alınmamıştı. Tesis iyice yanıp tutuşmuştu. Altı adet yarasa, koskoca tesisi yakıp kül etmeyi başarmıştı. Milyonlarca yarasa kim bilir Japonyayı ne hale getirirdi?